درد های جامعه

چراغ های خانه هایمان رابه راحتی به دست گرباد سپردیم ودر تاریکی محض به دنبال فانوسیم بی آنکه بدانیم بادست های خودمان چشم وچراغ زندگیمان راخاموش کردیم.به راستی ما انسان هستیم یا...؟؟؟

 نیم ساعت پیش خدارادیدم. قوز کرده بود باپالتومشکی بلند.....

سرفه کنان در حیاط از کنار دو سرو سیاه گذشت ورو به ایوانی که من آمده بودم آمد!

آواز که خواند

تازه فهمیدم پدرم را بااو اشتباهی گرفتم....!!!!!

(استاد حسین پناهی)